Month: April 2024

Posted on

Theology of Laity and Discipleship Training (9)

Many lay people have been influenced by liberals to promote freedom and abandon ‘outdated’ biblical teaching. There has been a rise of liberalism in the Church, especially in the Western. Many of the values advocated by the liberals, such as sexual openness, consumerism, individualism, cultural integrationism and relativism, continue to make believers compromise with secular thinking.

On the cover of the Hong Kong Sheng Kung Hui newsletter ECHO was an article entitled “Where do Anglican liberals go from here?” The article quoted New York Times columnist Ross Douthat’s article after the 77th National Convention of the Episcopal Church in the United States of America, in which he discussed the demise of the Church if the liberals are allowed to continue to have influence in the Church. Ross Douthat criticized the Episcopal Church in the USA for “thinking that it could attract younger and more enlightened believers through ‘reforms’, but the facts show that this has accelerated the decline. As the Episcopal Church in America adopted the liturgy of marriage in same-sex unions at its National Convention, statistics from Religion Blog show that attendance at worship in the United States between 2000 and 2010 is in a state of decline and collapse. The average number of people attending Sunday worship has fallen by 23% over the past decade, with no parish experiencing growth.”

The liberal stance on homosexuality has divided Anglican Communion, and has led the Anglican Global South to write to the Crown Nominations Commission on the appointment of a new Archbishop of Canterbury asking the commission to select an Archbishop of Canterbury who would be able to consult with the other Archbishops in a collegial manner, be sensitive to the different cultures in Anglican Communion, be able to communicate effectively and gain the trust of the other Archbishops, be able to carry out the decisions of the Lambeth Conference, and be able to work with other Archbishops in dealing with the problems of the Anglican Communion and in avoiding an increase in the divisions in Anglican Communion. The purpose of these demands is to stop the continued encroachment of liberals into the Anglican Communion.

The Anglican Church of West Malaysia should maintain its position on the teaching of the Bible. Instead of using “blessings” to attract more people to the church, the church should preach the gospel of repentance and teach a life of discipleship in taking up the cross. Repentance and taking up the cross are not attractive at all, but isn’t that what the Bible teaches?

We must ask a question: What does God really want? Is it a church full of people who are fed because of the five loaves and two fishes? Or is it disciples who repent and take up their cross?

Posted on

平信徒神学与门徒训练（9）

许多平信徒受自由派的影响，提倡自由，放弃『落伍』的圣经教导。教会的自由派兴起，这尤其在西方圣公宗特别明显。自由派提倡的许多价值如性向开放、消费主义、个人主义、文化融合主义以及相对主义都不断的使信徒妥协于世俗的思想。香港圣公宗《教声》封面就刊登了一篇“圣公宗自由派何去何从？”的文章。这篇文章引述《纽约时报》专栏作家 Ross Douthat在美国圣公宗第77届全国大会结束后的一篇文章，特别探讨如果任由自由派在教会继续影响，那教会将会衰亡。Ross Douthat批评美国圣公宗：“以为可以靠种种『改革』去吸引更多年轻和开明的信众，但事实却显示，这种做法反而加速了衰落的步伐。美国圣公宗早前在全国代表大会上通过了同性结合的婚姻礼仪之际，宗教博客的统计卻显示，美国圣公宗信徒在2000至2010年间出席崇拜的比率，正陷于下跌与崩溃之间。在过去十年，参加主日崇拜的平均人数下降了23个百分点，未有任何一个教区有增长。”

自由派在同性恋的立场已经使普世圣公宗分裂，这也促成圣公宗环南联盟写信给皇家坎德布里大主教遴选委员会（Crown Nominations Commission on the appointment of a new Archbishop of Canterbury）要求委员会遴选坎德布里大主教的人选必须能以共同分享权力的态度与其他大主教协商，并且要对普世圣公宗里不同的文化敏锐，能有效的沟通并取得其他大主教的信任，能执行兰伯会议的议决，与其他的大主教一起处理圣公宗的问题以及避免普世圣公宗的分裂加剧。这些的要求的目的就是要阻止自由派继续的侵蚀圣公宗教会。

西马圣公会应该坚持教导圣经的立场。教会不要只想着怎样用“祝福”吸引更多的人来教会，而是要踏踏实实的传悔改的福音，并且教导背起十字架的门徒生活。悔改并且背起十字架一点都不吸引人，但这不就是圣经的教导吗？我们一定要问一个问题：神到底要什么？是教会有很多的因为五饼二鱼喂饱的人? 还是悔改、背起十字架的门徒？

Posted on

Teologi Laity dan Pemuridan （8）

Baik dalam bidang ekonomi, politik, bangsa, atau hubungan internasional, salah satu prinsipnya adalah bagaimana memaksimalkan keuntungan bagi diri sendiri, bangsa sendiri, atau negara sendiri. Dengan ini, banyak konflik muncul sebagai akibatnya.

Hal ini juga terlihat jelas di dalam gereja. Setiap gereja cenderung berfikir dalam kerangka kepentingannya sendiri sahaja. Demikian juga, Diosis berfikir dalam kerangka kepentingan keuskupan sahaja. Akibatnya, Diosis dan gereja-gereja sering kali memiliki pendapat yang berbeza, dan gereja-gereja suka mengkritik Diosis dengan berbagai cara.

Dalam situasi seperti itu, kita harus memiliki sebuah sistem untuk menangani konflik-konflik di antara mereka. Sistem ini juga harus diubah suai dari waktu ke waktu dan juga situasi. Kita harus mencapai keputusan bersetuju dalam berbincangan untuk mencapai keseimbangan kepentingan, sehingga setiap orang dapat memperoleh manfaat. Jika hal ini tidak dilakukan, dan setiap orang berusaha untuk memaksimalkan kepentingannya sendiri, maka pada akhirnya semua orang akan dirugikan.

Di dalam gereja, apa yang kita cari bukanlah untuk memaksimalkan kepentingan kita sendiri, tetapi untuk memberi manfaat bagi semua orang secara keseluruhan. Apa yang kita cari bukanlah agar saya menang dan anda kalah, tetapi agar semua orang menang.

Gereja harus memiliki kebijaksanaan untuk menangani konflik dan menghindari perpecahan. Orang Kristian adalah terang dunia dan garam dunia. Kristian hidup di dunia ini harus menjangkau berbagai lapisan masyarakat melalui pekerjaan yang berbeza, lingkungan tempat tinggal yang berbeza, dan memberikan pengaruh untuk membawa lebih ramai orang kepada Tuhan. Namun, banyak orang Kristian yang tidak berbeza dengan orang bukan Kristian. Selalu kita nampak ada pertengkaran di dalam gereja dari waktu ke waktu.

Gereja juga memiliki tanggung jawab dalam hal ini. Gereja sering kali jatuh di bawah mantra angka-angka, percaya bahawa mereka harus besar, harus ramai orang, dan harus berpendapatan lebih banyak. Tanpa perkara-perkara yang terlihat ini, gereja tidak dapat memuliakan Allah. Oleh kerana itu, untuk mencapai tujuan “kemuliaan”, gereja harus terus menekankan berkat-berkat Tuhan untuk menarik lebih ramai orang datang ke gereja. Dalam masyarakat yang serba utilitarian ini, berkat-berkat Tuhan benar-benar sangat menarik. Gereja telah melupakan “salib” dan “pintu yang sempit”. Sebenarnya, tuntutan Tuhan bagi gereja bukanlah untuk menjadi besar dan ramai orang, tetapi untuk menjadi sebuah gereja yang boleh jadi saksi Tuhan. Tuhan tidak peduli dengan berapa ramai orang yang ada di dalam gereja, tetapi orang-orang seperti apa yang ada di dalam gereja. Saya percaya bahawa hal ini terjadi kerana, di satu sisi, orang awam tidak memahami identitas, misi, dan kebutuhan rohani mereka. Di sisi lain, gereja telah mengabaikan permuridan dan pelatihan. Umat awam tidak memahami dengan jelas bahawa mereka adalah umat Allah, ciptaan baru, tubuh Kristus, mempelai Kristus, imamat yang rajani, dan bait Roh Kudus, jadi bagaimana mereka dapat memahami panggilan mereka?

Posted on

Theology of Laity and Discipleship Training (8)

Whether in economics, politics, race, or international relations, one principle is how to maximize the benefits to oneself, one’s race, or one’s country. Many conflicts arise as a result.

This is also evident in the church. Each church tends to think in terms of its own interests. Likewise, the diocese thinks in terms of the interests of itself. As a result, the diocese and the churches often have different opinions, and the churches always comment on diocesan policies in many ways.

In such circumstances, we must have a system for dealing with the conflicts between them. This system must also be adapted to the time as well as the situation. Decisions must be made by consensus in coordinated discussions to achieve a balance of interests so that everyone can benefit. If this is not done, and everyone seeks to maximize his or her own interests, then in the end everyone may lose out. In the church, what we seek is not to maximize our own interests, but to benefit everyone as a whole. What we seek is not for me to win and you to lose, but for everyone to win.

The church should have the wisdom to handle conflicts and avoid divisions. Christians are the light of the world and the salt of the earth. Believers live in this world and must reach out to different levels of society through different occupations, different living environments, and exert influence to bring the world to God. Yet many Christians are no different from non-Christians. There are quarrels in the church from time to time.

The church has some responsibility in this regard. Churches often fall under the spell of numbers, believing that they must be big, they must be numerous, and must be rich. Without these visible “glories,” the church cannot glorify God. Therefore, in order to achieve the goal of “glory,” the church has to keep emphasizing God’s blessings to attract more people to come to church. In this utilitarian society, God’s blessings are really quite attractive. The church has forgotten the “cross” and the “narrow gate”. As a matter of fact, God’s requirement for the church is not to be big and numerous, but to be the church. What God cares about is not how many people are in the church, but who is in the church.

I believe that these happen because, on the one hand, lay people do not understand their identity, mission, and spiritual requirements. On the other hand, the church has neglected teaching and training. Lay people do not clearly understand that they are God’s people, the new creation, the body of Christ, the bride of Christ, the royal priesthood, and the temple of the Holy Spirit, so how can they understand their calling?

Posted on

Theology of Laity and Discipleship Training (8)

Whether in economics, politics, race, or international relations, one principle is how to maximize the benefits to oneself, one’s race, or one’s country. Many conflicts arise as a result.

This is also evident in the church. Each church tends to think in terms of its own interests. Likewise, the diocese thinks in terms of the interests of itself. As a result, the diocese and the churches often have different opinions, and the churches always comment on diocesan policies in many ways.

In such circumstances, we must have a system for dealing with the conflicts between them. This system must also be adapted to the time as well as the situation. Decisions must be made by consensus in coordinated discussions to achieve a balance of interests so that everyone can benefit. If this is not done, and everyone seeks to maximize his or her own interests, then in the end everyone may lose out. In the church, what we seek is not to maximize our own interests, but to benefit everyone as a whole. What we seek is not for me to win and you to lose, but for everyone to win.

The church should have the wisdom to handle conflicts and avoid divisions. Christians are the light of the world and the salt of the earth. Believers live in this world and must reach out to different levels of society through different occupations, different living environments, and exert influence to bring the world to God. Yet many Christians are no different from non-Christians. There are quarrels in the church from time to time.

The church has some responsibility in this regard. Churches often fall under the spell of numbers, believing that they must be big, they must be numerous, and must be rich. Without these visible “glories,” the church cannot glorify God. Therefore, in order to achieve the goal of “glory,” the church has to keep emphasizing God’s blessings to attract more people to come to church. In this utilitarian society, God’s blessings are really quite attractive. The church has forgotten the “cross” and the “narrow gate”. As a matter of fact, God’s requirement for the church is not to be big and numerous, but to be the church. What God cares about is not how many people are in the church, but who is in the church.

I believe that these happen because, on the one hand, lay people do not understand their identity, mission, and spiritual requirements. On the other hand, the church has neglected teaching and training. Lay people do not clearly understand that they are God’s people, the new creation, the body of Christ, the bride of Christ, the royal priesthood, and the temple of the Holy Spirit, so how can they understand their calling?

Posted on

平信徒神学与门徒训练（8）

不论是在经济、政治、种族、国际关系，大家秉持一个原则就是怎样使到自己、自己的种族或是自己的国家得到的利益最大化。许多的冲突也因此产生。

这样的情况在教会里也很明显的可以看见。每间教会在考虑问题时，往往会从自己的利益出发。同样的，教区在考虑问题时也会从教区的利益出发。因此，教区和教会常常都会有不同的意见，教会对教区的政策也会多方评论。

在这样的情况下，我们就必须有一套的系统来处理之间的矛盾。这系统也必须随着时间以及处境而调整。大家必须在协调讨论中取得一致的决定，达至利益的平衡点，这样大家都能够得到好处。如果不这样做，大家都追求自己利益的最大化，那可能到最后大家都两败俱伤。在教会里，我们追求的不是自己的利益最大化，而是整体上大家都同得利益。我们追求的不是我赢你输，而是大家都赢。

教会应该有智慧处理冲突，避免人为的分裂。基督徒是世上的光，是世上的盐。信徒活在这世界里，必须藉着不同的职业，不同的生活环境，接触不同层面的社会大众，发挥影响力，将世人带到神面前。然而许多的基督徒与非基督徒却没有什么分别。教会时不时都有争吵。

教会在这方面也要负一些责任。教会往往跌入人数的魔咒，认为教会一定要大，人数一定要多，奉献也一定要多。没有这些可看得见的“荣耀”，教会就不能荣耀神。因此教会为了达到“荣耀”的目标，只好不断的强调神的祝福，以吸引更多的人来教会。在这个功利主义的社会，上帝所赐的恩福还真是蛮吸引人的。教会忘记了“十字架”，忘记了“窄门”。事实上，神对教会的要求不是大而多，而是教会是否能成为教会。上帝关心的不是教会有多少人，而是教会里有什么人。笔者相信这些之所以会发生，一方面是平信徒不明白自己的身份、使命以及属灵的要求。另一方面，教会也忽略了教导和训练。平信徒不清楚自己是神的子民、是新的创造、是基督的身体、是基督的新妇、是君尊的祭司以及圣灵的殿，那他们怎么能明白他们的呼召？

Posted on

Teologi Laity dan Pemuridan （7）

Dalam perkongsian sebelum ini, kita telah membincang tentang kurangnya muda mudi yang ingin melayani penuh waktu. Salah satu alasannya adalah kerana gereja tidak meunaikan peranan dengan baik, dan alasan lain yang mungkin adalah peranan ibu bapa. Hari ini kita akan berbincang tentang kemungkinan alasan ketiga.

Kemungkinan yang ketiga adalah sama ada muda mudi itu sendiri memiliki komitmen, terutama mereka yang ingin melayani penuh waktu. Ramai pemimpin muda di gereja yang bersemangat untuk melayani, adakah mereka membaca Alkitab dengan tekun? Adakah mereka berdoa dengan sungguh-sungguh? Adakah mereka sering membaca buku-buku rohani? Kualitas seperti apa yang dapat kita harapkan dari para pemuda Kristen kita?

Sangat disayangkan bahawa ada ramai anak muda Kristen yang baru saja habis perlajaran sudah terlilit hutang. Mereka akan membeli kereta baru dengan pinjaman selama 7 sampai 9 tahun, membeli telefon bimbit Apple dengan ansuran, berpakaian mahal dan mengunjung ke restoran atau kafe yang mahal. Orang-orang muda yang penuh dengan pinjaman seperti itu harus membayar loan kereta, pinjaman pendidikan, dan bunga ansuran yang tinggi, dan bahkan jika mereka tergerak hatinya untuk melayani penuh waktu, mereka kewalahan oleh keadaan. Keadaan yang sebegini secara langsung berkaitan dengan fakta bahawa gereja tidak memiliki program pemuridan yang sistematis, berkesinambungan, dan komprehensif untuk mengajar kaum muda.

Bukan sahaja kaum muda, tetapi juga sekolah minggu anak-anak di gereja sering kali hanya sekedar membeli beberapa buku pelajaran dari kedai buku dan menugaskan beberapa guru untuk mengajar mereka. Adakah guru-guru ini terlatih atau tidak, biasanya tidak menjadi masalah, kerana sudah cukup baik jika ada orang yang mahu mengajar. Dalam situasi seperti itu, anak-anak sekolah dasar ini biasanya hanya menghadiri sekolah minggu dengan mewarnai dan mendengarkan cerita. Gereja tidak memiliki masa atau kemampuan untuk mengajar anak-anak ini dengan cara yang sistematis. Hal ini membuat gereja kehilangan kesempatan untuk mengajar anak-anak untuk mengasihi Tuhan dengan penuh semangat ketika mereka masih kecil. Apa yang dapat kita harapkan dari anak-anak ini ketika mereka dewasa? Adakah mereka akan menjadi orang Kristen yang bertumbuh?

Posted on

Theology of Laity and Discipleship Training (7)

In the last sharing we talked about how few young people are willing to serve full time. One of the reasons for this is that the church has not played its role to teach and to train. We also talked about another possible reason which is the role of parents. Today we will talk about the third possible reason.

The third reason is about whether the young people themselves are committed, especially those who wish to serve full-time. Many of the youth leaders in the church who are passionate in serving, do they read the Bible diligently? Do they pray earnestly? Do they read spiritual books frequently? What kind of quality can we expect from our young Christians?

It is a pity that there are many young Christians who are called to serve full time, but after they have just graduated, they are already in debt. They will buy a new car with a 7 to 9 year loan, buy an Apple phone by instalment, and also prefer designer clothes and expensive restaurants or cafes. Such young people who are full of loans have to pay the car loan, the mortgage loan, and the credit card interest, and even if they are willing to serve full time, they are overwhelmed by all these financial commitments. This situation is directly related to the fact that the church does not have a systematic, continuous and comprehensive discipleship programme to teach the youth.

Not only the youth, the Sunday school in the church is often just a matter of getting some textbooks from the bookstore and assigning a few teachers to teach them. Whether or not these teachers are trained is usually not a concern, as it is good enough that someone is willing to teach. Under such circumstances, these children usually just attended Sunday school by colouring and listening to stories. The church has neither the time nor the ability to teach these children in a systematic way. This makes the church miss the opportunity to teach the children to love God passionately when they are still young. What can we expect from these children when they grow up? Are they going to be committed Christians?

Posted on

平信徒神学与门徒训练（7）

上一篇我们说到全时间服侍的年青人很少。其中一项原因就是教会没有扮演好应用的角色，另一个可能的原因就是父母的角色。今天我们要说一说第三个可能的原因。

这个原因就是青年人自己本身是否有委身的心，特别是那些有心志要全时间事奉的年青人。教会里许多热心事奉的青年领袖，有勤劳读圣经吗？祷告有迫切吗？有没有频繁阅读属灵书籍？我们的青年基督徒，我们能够期望有怎样的质素？

有一点可惜的是有许多青年基督徒，虽然有呼召，也有心志要全时间服侍，但刚毕业工作就欠了一身贷款。他们会用7年到9年贷款买新车，分期付款买苹果手机，也喜好名牌衣装、消费昂贵的餐馆或咖啡厅。这样满身贷款的青年人，要还车期，要还贷学金，要还信用卡利息，就算内心有感动要全时间事奉，也被环境压得动弹不得。追根究底，这样的情况跟教会没有系统性、延续性、全面性的门徒训练来教导青少年有直接的关系。

不单单是青少年人，教会的儿童主日学常常也只是到书局买一些课本，分配几个老师去教就算数了。这些老师是否有接受过训练通常不是考虑的重点，因为有人愿意教就已经不错了。在这样的情况下，这些小学生通常只是彩彩颜色，听听故事就算是上了主日学。教会无暇也无力有系统化的教导这班小朋友。这使到教会在孩子还小的时候就错失了教导他们热心爱神的机会。这些孩子长大后，我们可以要求他们是生命成长的基督徒呢？

Posted on

Teologi Laity dan Pemuridan （6）

Pada perkongsian sebelum ini, kita telah membincang tentang sedikitnya muda-mudi yang melayani sepenuh waktu. Salah satu alasannya adalah kerana gereja tidak memainkan Perananan yang sepatut. Satu alasan lain yang mungkin adalah Perananan ibu bapa.

Peranan ibu bapa adalah sangat penting dalam menggalakkan muda mudi melibat diri dalam perlayanan sepenuh masa. Adakah para ibu bapa mendorong anak-anak mereka dan berdoa dengan sungguh-sungguh agar anak-anak mereka berkomitmen untuk melayani penuh waktu? Adakah mereka terus-menerus menanamkan nilai-nilai duniawi dan mengutamakan kejayaan di dunia? Walaupun kita semakin berfokus pada pendidikan pada zaman sekarang, kita juga telah mendistorsi tujuan pendidikan. Seringkali, para ibu bapa mengasuh anak-anak mereka dengan satu-satunya tujuan untuk mengharapkan mereka tumbuh menjadi seorang jaya dalam karier atau secara kewangan.

Berapa banyak ibu bapa di Diosis Malaysia Barat yang mendidik anak-anak mereka dengan harapan agar anak-anak mereka melayani Tuhan dengan lebih baik? Berapa banyak ibu bapa sejak usia kecil sudah mendorong anak-anak mereka untuk bertumbuh menjadi pastor? Berapa ramai ibu bapa yang menanamkan nilai-nilai alkitabiah kepada anak-anak mereka sejak usia kecil, bukan nilai-nilai duniawi? Berapa banyak ibu bapa yang berfokus pada kehidupan rohani anak-anak mereka lebih dari prestasi akademis mereka? Dapatkah seorang anak yang dibesarkan dengan nilai-nilai duniawi bertumbuh dengan nilai-nilai surgawi? Sayangnya, sebahagian besar ibu bapa Kristen memiliki nilai-nilai dunia bahkan dalam diri mereka sendiri.

Pengaruh ibu bapa terhadap anak-anak mereka sangatlah penting. Apa yang mereka katakan dan lakukan setiap hari akan memupuk pemikiran anak-anak mereka. Bahkan, secara jujur, saya percaya bahawa sebagian besar ibu bapa Kristen tidak ingin anak-anak mereka menjadi pastor.

Pada akhirnya, kita harus kembali kepada kualitas rohani ibu bapa Kristen. Jika ibu bapa Kristen tidak memiliki perubahan hidup dan tidak berkomitmen untuk melayani Tuhan, maka lingkaran setan ini akan terus berlanjut. Jika tidak ada pemuridan yang sistematis, berkesinambungan dan menyeluruh di Gereja Diosis Malaysia Barat, maka ibu bapa Kristen tidak akan bertumbuh dan tidak akan berkomitmen.